Job

"I landet Us budde det ein mann som heitte Job. Han var ein ærleg og rettvis mann som hadde age for Gud og heldt seg frå det som vondt var."
Slik byrjar boka om Job.

William Blake: Job si klage.

La meg låne litt av Ingvar Ambjørnsen si omtale:
"Vi vet ikke hvem som har skrevet Jobs bok. De lærde strides om hvor røttene til denne vidunderlige og underfundige teksten er å finne. Og la dem endelig gjøre det. For den vanlige leser kan det være nok å vite at fortellingen om Job har paralleller i en rekke kulturers myter og overleveringer.
Vi finner ham i både persiske og sumeriske oldtidsnedtegnelser – og han har også sin plass i islamsk tradisjon.
Det er ikke særlig underlig. For Jobs bok omhandler det ondes problem, og er således å regne som selve kjernen i all litteratur. Jobs bok står med andre ord ikke i fare for, på noe tidspunkt, å bli uaktuell

Jobs bok er både vakker, grotesk og ikke minst bisarr. Alle tre kvaliteter som kjennetegner den gode fortellingen.
Som i mange av Bibelens beretninger, får leseren en følelse av at teksten ligger svært tett på oss i tid. Det er lett å hente ut essensen av den. Vi kjenner selve kjernen i det som fortelles fra vår egen hverdag

Kapittel 30 kan som resten av teksten, ja, hele Bibelen, leses på ulike måter. En av dem går ut på å betrakte Job som et sonoffer. Den menneskelige gestalten som bærer alles skyld, og utsettes for den kollektive forakt.
Her finnes paralleller til den korsfestede Kristus som roper: ”Min Gud, min Gud, hvorfor har du forlatt meg?”
Kristus pakker hele sin smerte inn i denne ene setningen.
Job trenger mer plass. Han trenger en hel bok.
Han er et menneske som deg og meg. Vi kjenner ham ut og inn, i den grad vi kjenner oss selv."

Kanskje Jobs bok, med si tumling omkring det vonde som hender han, er ei bok for vår tid. Desse åra våre med alle desse meiningslause terrorhendingane som rammar så mange uskuldige.
Med våre himmelropande spørsmål om kvifor, kvifor?

Ein skulle tru at fortellinga med det evige spørsmålet som Job strevar med, ville ein finne uttrykt som bilete i mange av kyrkjene våre. Men han er ikkje tilstades i særleg stor grad.



Biletet over syner at han har ikkje vore heilt fråverande.
Dette gamle biletet i treskurd er ei altertavle frå eit fiskarkapell i Ytre Sogn.
Då kapellet vart teke ned, byrja biletet ei vandring som enda på Sogn Museum på Kaupanger, der det er å sjå idag.