Eg ser at eg har vore stum på bloggen i 20 dagar. Dagane går fort.
Sist eg skreiv, levde eg i vona at no, no går det framover.
Slik vart det ikkje. Eg har hatt nok med meg sjølv desse dagane, for matlysta forsvann. Og i takt med det rann kreftene ut og vekta gjekk ned. Eg har vore i dei skjelvande kne si tid. Mi kjære Bodil har streva med å finne noko eg kunne orke å få i meg.
Men no trur eg at det går rette vegen. Maten byrjar å smake igjen, og kreftene er på veg attende. Og når også hosten som har plaga meg, har minka i intensitet. Då får eg tru på at eg er på veg til noko betre.
Kanskje måtte eg rekne med at det tok tid. Det er berre eg som har vore for utolmodig, og rekna med at alt skulle rette seg med ein gong.
Takk til vener for helsingar og omtanke i denne tida.
Det har varma.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar