Tidi ho renn som elv mot os, fort skifter sumar med vetter- står det i eit vers av fredrelandssalmen.
Ein augustdag, midt under verdskrigen fødde mi mor sin andre son, og eg drog mitt første andedrag. No, 81 år seinare har eg fått fleire leveår enn min far fekk, og eg har fått erfart sanninga i orda frå salmen. Tidi ho renn som elv mot os, fort skifter sumar med vetter.
Men det er ikkje berre årtidene og åra som skifter ham. Levd liv ber mykje med seg av både det leie og det gode, og det set sine merke i eit menneske. Ein endrar seg mykje frå barndom og ungdomsår gjennom eit levd liv til alders gråe hår.
Ei god kvinne fann meg i unge år, og vi fekk mange og gode år saman. Diverre døydde ho frå meg for tidleg, og saknet etter henne er til tider stort.
Vi hadde ikkje berre kvardagane og livet, born og heim saman, men og ein himmel over livet, eit felles von og tru.
Så byrjar eg i dag på 82.andre år. Min livs seglas held fram, inn i dei ukjende dagane framanfor. Kva dei har i famn får eg oppleve når dei er der.
Jeg er en seiler på livets hav, på livets skiftende bølge. Den Herre Jesus meg kursen gav, og denne kurs vil jeg følge..
I blant jeg seiler for m,edvinds bør, i andres kjølvann å følge, som just lik meg denne reise gjør, hen over jordlivets bølge. Og havet smiler, og solen skinner. Min dag så stille og blid henrinner. Mens vinden fyller alle seil.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar