Dagar etterpå (2)

Kong Herodes den store var ein hard og kald herskar. Trudde han noko stod i vegen for hans makt, så gjorde det han ikkje mykje å fjerne det som han meinte truga.
Stjernetydarane frå aust var innom kongeborga hans i Jerusalem på sin veg mot barnet i Betlehem.Og ein nyfødd konge i hans nærleik, kunne ikkje få leva. " Gråten i Rama" har vi fått inn som eit ordtak, etter det Herodes let sine menn utføre i den vesle landsbyen, nokre kilometer unna kongeborga. Alle born under to år vart revne ut av mødrene sine hender og drepne. Ingen komande trugsmål mot hans kongevelde skulle overleve.
Er dette ei myte? Skriftlege bevis utanfor Matteusevangeliet finst ikkje. Men i dag las mi kjære for meg at i ei grotte like ved fødselsgrotta i Betlehem, har dei funne 30 hovudskallar av små born.
Der kunne ikkje vere stort fleire under 2 år i den vesle byen i Judea sine fjell. Så er det kanskje ikkje ei myte likevel, men ei sann fortelling om den ulukkelege gråten i Rama?
Men bilete over syner kor det gjekk med Maria sitt barn. Josef fekk i ein draum, fortalt av ein engel, at han skulle stå opp, ta barnet og mora og flykte til Egypt. Og der skulle han vere til Herodes var avliden.
Det var det preiketeksta ved gudstenesta i dag, handla om. Om Josef sin draum og flukta til Egypt.

Biletet er eit utsnitt av ein relief på eine sideveggen ved hoveddøra inn til klosterkyrkja i Moissac i Frankrike.