Skitnesøndag

Skitnesøndag vart han kalla denne siste søndag før julehelga. Då var det råd å gjere siste restane av førebuinga til den store festen, utan å bryte helgefreden.  Den store festen. Ja den er vel det, julehelga. I alle fall var den det i min barndom for lenge sidan. Då byrja ikkje jula før julebadet var gjort og treet var pynta julaftan på ettermiddagstid. Når det frå kjøkenet byrja å lukte herleg av pinnkjøtet som stod på omnen, og gåvene fekk plass under treet. Då var det snart jul. Så var klokka komnen der, jula vart ringt inn. Var vi heldige og vinden kom frå aust, kunne vi høyre kyrkjeklokkene ringe jula  inn, og då kunne festen i heimen byrje.

Eg veit ikkje om det er eg eller om det er jula som har endra seg. Kanskje det er eg som har vorte gamal og nostalgisk, men eg har ei kjensle av at noko av forventningane har vorte borte undervegs gjennom åra. Mi barndoms jul byrja kl.17 om julaftan og varde langt ut i nyåret. No har eg ei kjensle av at den byrjar mange veker før, og julaftan og juledag er endepunktet. Få dagar seinare er jula plukka ut, pynten er borte, og kvardagen er der att.

Den store festen er den kalla, lauvhyttefesten. Kanskje fordi at då kunne dei feire med glede. Grøda var i hus. Dei visste at dei hadde nok til mat i den komande vintertida, då der ikkje lenger var noko å hente frå åkrar, buskar og tre. Kornet var sådd på åkrane, men det måtte dei vente til våren kom for igjen å kunne fylle opp tome kornbingar.
Då. på den siste store festdagen stod Jesus fram på tempelplassen og ropte ut; Eg er lyset for verda.
Kva tyder det?
Eg melder meg ikkje ut. Eg deltek og gleder meg i lag med dei andre i deira si glede. Men. mysteriet er Jesus.  Det har vorte innhaldet i jula for meg. Ikkje førjulsmaset, gåveflaumen, festmaten, men det store mysteriet. Kven var han som vart fødd julenatt?


Prologen i Johannesevangeliet tykker eg er mektigt. Og den opnar mysteriet.
Om Ordet som var hos Gud, og var Gud. Og er Gud. Guds Logos.
Hos profeten Jesaia fortel Gud om dette sitt ord som går ut av hans munn, og som ikkje skal vende tomt attende, men utføre det han sende det for. Johannes skriv vidare att dette Ordet, Guds Ord vart menneske og tok bustad - slo opp sitt telt i mellom oss. Slo sine teltpluggar ned i vår jord. Det er for meg det store innhaldet i jula sin bodskap.
Og Paulus legg litt meir til når han i Filipparbrevet seier at Gud har gitt han, Ordet - barnet - det namnet som er over alle namn. Sitt eige. Den evige Guds namn; Eg er.
Det fyller meg med undring - og glede.