Lyg eg ikkje litt når eg påstår at vandringa mi har vore utan motbakkar? Jau, det er nok ikkje heilt i tråd med sanninga. Vandringa etter Jakobsvegen var nok ikkje utan tunge motbakkar. Heller ikkje steineste og utfordrandre stiar. Slik er det nok også når det gjeld livsvandringa. Den går ikkje berre etter flate landevegen. Eg kjenner dei som har fått oppleve både tunge og steinete motbakkar på si vandring. Både i eige liv og i nær familie. Og eg møtte menneske etter Jakobsvegen som hadde ei vandring i tårer. Livet er ikkje alltidt like enkelt for alle.
Dei siste månadane har vi både sett, lest og høyrt om prøvingar på verdsarenaen som for meg syneste uoverkomelege, og eg må spørje meg" Kvar kjem all vondskapen frå?". Mykje av det grufulle vi ser hender, kjem frå menneske som trur seg å handle på guds vegne. Er gud vond, som mange hevdar, eller er det menneska som har gløymt gud, og gjer seg sjølv til gud? Til herre over andre sine liv og død.
Nei, sanneleg. Pilegrimsvegen er så visst ikkje utan motbakkar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar