"Gudsfrykt med nøisomhet."

Eg les i avisene om kva inntekt ein må ha for å ikkje kome under fattigdomsgrensa. Og eg ser at mi kjære og eg nok høyrer til i den gruppa som vert rekna som fattige. Men no har vi fått ny regjering, og ny retning på politikken i landet. Kanskje det er ei von om betring? I mellomtida må eg nok leve i vona om den store lottovinsten. Undrar meg på om eg har lodd, forresten?

Eit par sundagar sidan vart eg i gudstenesta sine skriftlesingar mint på noko Paulus sa til sin læresvein Timoteus, og som tidlegare tider lydde slik;  "Gudsfrygt med nøisomhet er en stor vinding." I dag, i den siste omsetting til mitt mål, lyder det: "Å frykta Gud og vera nøgd med det ein har, er ei stor vinning."
I det fattige Norge, for 50-100 år sidan fortalde det noko rett inn i folks kvardag. Men i dag, når dei fleste har meir enn nok, både av pengar og materielle ting? Sjølv eg som høyrer til under fattigdomsgrensa. Har ordet noko å sei oss?  Har det vorte heilt utdatert, uaktuelt? Og kva gjer rikdomen med oss, som folk? Har vi vorte lukkelegare av den - eller har vi vorte meir egoistiske? Kanskje det er på tide å lyfte fram att Paulus sine ord. Få dei opp på stoveveggane igjen. Brodert med gullbokstavar, og pent innrama. Slik våre besteforeldre hadde det på veggane i sine stover. Det er ikkje alt som kan kjøpast for pengar.