Stavar

Etappe 4 på vandringa mot Santiago de Campostela nærmar seg.
Berre nokre få veker att.
Og utstyret byrjar å falle på plass.

Nye vandrarsandalar er kjøpt og prøvd.
Ny ryggsekk er og kjøpt. Same sort som før, men på den byrja spennet på magebeltet å svikte. Det glei opp slik at tyngda av sekken etter kvart kom på skuldrane og ikkje på hoftene. Så kom smerten i korsryggen, og eg måtte gjer ei ny stramming av magebeltet for å lyfte sekken opp igjen frå skuldrane.
På den nye vonar eg låsen på magebeltet står der eg vil ha den.

Ei lita veske til å ha på magen har eg og skaffa meg. Den har plass for alle småtinga eg treng under den daglege vandringa, som kamera, pilegrimspass, kniv, pengar m.m. Og ikkje minst; to flasker med vatn. Greit å ha dei innan rekkevidde utan å måtte be om hjelp til å hente fram ei flaske for kvar slurk.


Men så var det staven / stavane.
Den / dei har vore eit lite problem når ein skal bruke fly.
Helst ville eg hatt med meg trestaven eg kjøpte meg ved starten av vandringa for år attende. Men den krev spesialfrakt på flya.
Då er det enklare å kjøpe ein ny for kvar etappe.
Istaden har eg hatt med meg desse teleskopstavane. Samanslegne er dei akkurat for lange til å ha i sekken, men med litt press og anna fiksfakseri har det gått, sjølv om jarnspissen på stavane har utsett sekken for sterke påkjenningar.
Eg har leita etter nokre som er fem centimeter kortare, utan å finne det.


Men ein dag i solskinet ute, dukka løysinga opp.
Det er råd å demontere dei, og bingo: med eit er dei vesentleg kortare, og får lett plass i sekken.