Påska 23 over

Så var påskedagane med sol over og det var tid for å vende bilen nordover att. Men før eg forlet Sogn gjorde eg eit pitstop  i Fjærland. Det var gudsteneste i den raudmåla kyrkja på Mundal, og den valde eg å legge inn undervegs mot heimegrenda.

Det var diakonen i Sogndal og husbonden hennar som leidde gudstenesta. Sidan der ikkje hadde vore gudsteneste 1.påskedag så var det dei tekstene som vart nytta. I tillegg var der lagt inn, utanom nattverden, minning og lystenning for dei avsovna siste året.

Og salmesongen var fyldigare enn i to andre kyrkjer denne påska. Eg hadde ikkje kjensla av å synge åleine, og det var godt.

Kykjeromet var uvant å sjå for meg då  veggane sjå til var kledt med store lys brune  finerplater, som gav ein varm tone til romet.

Etter gudstenesta måtta eg fram og ta alterbiletet nærare i åsyn. Medan eg sat i benken kom eg til at motivet var  Emmausvandrane, men dei var måla så mørke at ikkje noko ansiktsdrag kom fra. Ttuleg hadde kunstnaren valdt seg ut kvelden då dei bad den framande stanse over hjå dei.

Framme ved alterringen såg eg at eg hadde sett rett. For på sidevengane av biletet var bilbelversa sett inn. På eine vengen på gresk, og nynorsk på den andre. 

Så var den femte påskegudstenesta i Sogn over, og bilen kunne rulle vidare inn i Sunnfjord og så Nordfjord og til slutt heim til Sunnmøre  og laksemiddag på Rjåneset.