Til Ordes

Med hjelp av Antonio i Mesa Novo kom vi etter ei stund inn pilegrimsvegen frå Ferrol igjen, og kunne trøstig vandre vidare mot Santiago. Men denne dagen hadde vi planlagt ein avstikkar frå vegen, inn til ein by med namnet Ordes. Årsaka var at vi ynskte kortare dagsetapper då vi sat og planla vandringa.
Etter nokre timar kom vi fram til Buscàs og der var baren open, og då var det sjølvsagt tid for ein kopp kaffi.

Kyrkja på andre sida av gata var stengd sist vi var der, men denne gongen synte det seg at ho var open. Årsak. Der skulle vere gravferd, og ein mann var igang med å gjere kyrkja klar til det. Då vi kom inn forsvann han inn i eit anna rom og overlet kyrkjeromet, for ei stund, til oss pilegrimane.




Frå Buscàs var det ikkje så langt fram til at vi måtte ta av til Ordes, og eg fekk mannen bak bardisken til å forklare og teikne vegen fram til Ordes. Men då vi kom inn i gatene var det ikkje berre berre å finne gatene fram til hotellet. Mange vart stogga og spurde, men ingen visste kva gater vi skulle gå. Men endeleg, etter mykje spørjing og leiting, dukka det opp.

Det bles kaldt i Ordes, og ein stad å få seg mat var det heller ikkje enkelt å finne, Men den som leitar han finn, heiter det. Det og lukkast til slutt.


Ordes?
Var avstikkaren vert gåinga og leitinga?
Eg trur ikkje eg kjem til å vitje byen igjen om eg kjem på dei kantar.  Såleis var det ikkje verd vandringa dit, men på andre sida, eg har då vore der.

Kva vi såg av særleg interesse der?
Nokre veggmåleri, vandra i ein fin park og vitja ei kyrkja.
Elles ein heilt ordinær by lik mange andre byar.

Men natta vart ikkje av dei beste. rett utanfor vindauget var det eit trafikert gatehjørne. Bilar ramla forbi, og lydsignala ved ein fotgjengarovergang peip heile natta. Så det vart ei heller lite søvn på meg den natta i Ordes.