Sørover

Etter dagar med vandring langs fjorden som kjem sørover frå Biskayabukta, og over åsar til neste fjordbukt, sette vi no kursen sørover inn mellom åsar og grender på bondelandet i Galisia.  Det er eit drygt stykke å gå frå Betanzos og til neste overnattingsstad, nær på tre mil, og ikkje nokon pub på strekninga før ein når Bar Julia. Trudde vi.

Men på den lange strekninga sydover dukka det opp ein ny serveringsstad. Og det er alltid kjærkome å kunne sette seg ned ved eit bord og få seg ein kopp kaffi, og å finne eit toalett. Noko mine to medvandrar alltid sette stor pris på. Vi har det litt enklare der vi menn.










Staden låg idyllisk til  med eit fint uteområde, og under taket var det dekorert med flotte veggbilete.

Vandringsvegen går ikkje så langt frå motorvegen sydover, og nokre gongar måtte vi krysse den. Heldigvis var det bruer over så vi slapp å møte den store og hurtige trafikken på vegen.

 Det er eit vakkert stykke å gå, vekslande mellom små landsbyar og stiar gjennom små skogar. Der luktar det av eukalyptus og nokre stadar står kastanjetrea tett, og under dei var stien dekt av kastanjeneter. Ei eldre kone gjekk på ein av desse skogstiane og plukke kastanjeneter, og ho synte oss korleis dei skulle knekkast.



Vi hadde ein lengre rast ved kyrkja i Leiro, før vi vandra siste stykket fram til Bar Julio der rekna vi med å få kjøpe oss kaffi med noko attåt. Men nei, Bar Julio var stengd.

Vi hadde tinga rom hjå Antonio nær Bruma, og han hadde lova å henta oss her ved baren, så han vart kontakta. Etter ei bel kom sonen hans og henta oss, og vi vart køyrde fram til hospitset. Og der fekk vi ein varm velkomst. Ut på kvelden vart det og eit gasta måltid på oss.