Eg las for nokre år attende eit innlegg i eit amerikansk magasin. Det var ein som hadde vore på leit etter ein kyrkjelyd å høyre til i. Og ei kyrkje som lyste ut at dei var ei nytestamentleg kyrkje høyrdest interessant ut, så han byrja å gå der. Han gjekk der ei tid, men det enda med at han forlet kykja. Og grunnen var nettopp det dei lyste ut med, Dei var ei nytestamenleg kyrkje, heile det gamle testamentet var fråverande i deira gudsteneste og forkynning.
Eg held no på å lese opp att Tom Wright (N T Wright) si bok; "How God became king", og den soga hadde ikkje vore den same om det berre gjaldt Det Nye Testamentet sine skrifter han gjekk ut ifrå. Nei han gjer det på same måten som den oppstadne gjorde det overfor Emmausvandrarane då han tok føre seg lova, profetane og skriftene og opna for dei kva som var skrive der om kvifor Menneskesonen måtte døy.
Eller for å bruke Wright sitt bilete, korleis Gud gjennom Menneskesonen vart konge ved å døy på krossen. Ikkje i eit framtidig, enno ikkje rike, men eit frå der og då rike som omfatta alt. Meg er gitt all makt i himmel og på jord, sa han.
Etter at keisar Konstantin gjorde kristentrua akseptabel i sitt keisarrike, endra trua vektgrunnlaget sitt, seier Wright, noko som speglar seg att i våre trusvedkjenningar. Der er det vår frelse ved Jesu død på krossen og ved hans oppstoda frå døden som vert hovudsaka for kvifor Kristus kom, levde, døydde og stod opp att igjen. Det er vår bustad i himmelen som Kristus gir oss eingong, som vert vårt mål. Guds rike, Jesus sitt allmakts rike vert eit enno ikkje rike for oss truande. Ikkje eit alt no rike. Medan det før keisar Konstantin var å bygge Kristi kongedøme her i verda, forkynne at Kristus var verda sin konge, ikkje keisaren i Roma eller Konstantinopel, som var dei truande si teneste, i ord og i gjerningar. Alle åra og gjerningane mellom Jesus sin fødsel og påska i Jerusalem er heilt fråverande i våre trusvedkjenningar. Betydde dei ingenting for dei som forma trusvedkjenningane, og med det også for oss?
Wright påstår at vi i vår vestlege kyrkje har skilt Kristi kongedømet og krossen ( slik dei kjem til uttrykk i Bibelen sine ord) frå kvarandre, medan dei burde vere bundne saman med kvarandre til eit heile, slik Bibelen, både i det gamle og det nye testamentet, syner det,
Tom Wright i si bok gjer Israel si soge til ei viktig brikke i fortellinga som fører fram til at Kristus ( Wright nyttar Messias i si bok for å synleggjere at det er jødefolket sin Messias som er vår Kristus) vinn siger over dei vonde åndsmaktene, ved sin død på Golgata. Han syner ein raud tråd, ein av Guds mange raude trådar ( der er fleire av dei) gjennom lova, skriftene, profetane, evangelia og breva som fortel at vår frelse som kom ved krossen og oppstoda, er ein del av den store fortellinga om korleis Kristus vart konge, Herre over himmel og jord, og vi borgarar av dette kongeriket.
Spørsmålet vert då; betyr det noko om dette kongedømet kom alt ved Kristi død og oppstode, eller om det først vert ein realitet den dagen han kjem att? Har det nokon konsekvens for mitt (våre) trusliv om det hende alt då - eller om der framleis heiter enno ikkje?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar