Summa summarum

To veker går fort, og så kjem dagen då ein forlet sol og varme, finn sin plass i flyet og byrjar ferda heim til vinterlandet. Vel, det har ikkje vore så mykje av vinter på mine kantar av landet. Lite nedbør og vårlege temperaturar. Så slik sett hadde ikkje min frosne lekam hatt trong for eit opphald på øya vest om Afrika. Men det var ikkje godt å vite då eg tinga turen for mange månader attende. Då leita eg etter eit lite og koseleg hotell. Det skulle vere utgangspunktet for vandringar i sola nede ved havet og på stiane oppe på åsane.


Ikkje alt vert slik ein vonar. Det tinga hotellet låg fint til oppe på åsen. Slik sett skulle det vere eit godt utgangspunkt for stivandringar, men; for å nå stiane måtte det nyttast drosje, så på det punktet bomma eg. Det vart ikkje ein einaste vandringstur innover åsane, men ned til havet kom eg.
Det andre eg bomma på var husværet, men det valet var det andre som tok for meg.
Husværet vi fekk tildelt låg i skuggelandet. Ikkje ein solstråle fann vegen inn i roma og varma dei opp. Knappast til verandaen utanfor. Så den vinterfrosne fekk lite varme innandørs i sitt skuggeland, og ingen frukost i stigande morgonsol, men måtte istaden vere snar til å kapre seg ein liggestol i sola ved bassengkanten. Der var det i alle fall ein god varme å få for ein frosen lekam. Og vatnet i bassenget heldt ein god lunk.

Er eg då misnøgd med dagane i sør. Nei, ikkje i det heile. Om eg fraus i skuggen, og ikkje kom meg avgarde på stivandringar, så fekk eg rolege og avslappande dagar ved bassengkanten og i vandringar nede ved havstranda. Men om det vert ein ny tur øya eit anna år, så vil eg nok vere meir obs på kvar hotellet ligg. Både i høve til sol inn i roma, og i høve til å få støv på føtene på stiane innover åsane.Og om nokre få dagar set mi kjære og eg oss igjen på flyet, Denne gongen går turen til landet austanfor øya vi var på. Då vert det nok lite avslapping ved bassengkanten. I staden vert det heller nokre opplevingsdagar i eit muslimsk land og kultur.