torsdag 7. februar 2013

GÅ! - sa Kirkegaard

Ute er det ein solrik vinterdag. Sjølv nyt eg den gjennom vindauga. Har vore litt krimsjuk over ei veke no, og då lokkar ikkje den kalde, men vakre, dagen ute meg. I staden vert det kos med det siste skotet på familietreet, ei lita jente på vel eit år.
Og litt drøyming om nye vandringar i eit varmare landskap.

Kva tid skal de ut å gå att?
Slik er det mange som har spurt meg dei siste månadane. Og eg har ikkje hatt noko klart svar. For det er eit par ting som først må finne sitt svar.
Det første er å finne plass til det på kalendaren. Uforutsette ting har dukka opp som krev sin plass på mi kjære og min sin vekeplan. Men det kan sjå ut for at det i juni, eller i månadskiftet juli/august, eller seinhaustes oktober/november kan verte ledig rom på kalendaren for eit par veker. Så då vi får sjå kva som kan kome til å dukke opp.

Det andre er kva camino vi i såfall skal gå. For Camino Frances gjekk vi ferdig i fjor haust. Og om der endå er mange ting eg gjerne skulle sett etter den vegen. Ting vi gjekk forbi. Anten fordi vi ikkje gav oss tid til å oppsøkje det, eller fordi vi ikkje visste om det, så er det vel heller tvilsamt om eg kjem til å gå den samanhengande fleire gonger.

Men der er andre vandringsvegar til Santiago de Compostela. Mange vegar, både kortare og lengre.

Det er berre å kaste eit blikk på dette kartet, så ser ein det. Men dei lange som Camino Norte, ut mot Biskayabukta, eller Via de la Plata, også kalla sølvruta, frå Sevilla i syd, er ikkje gjort på eit vandringsår for meg. Sjølv om eg godt kunne tenkje meg å gå dei begge, så må eg erkjenne at eg går nok litt for seint. ( Men som han sa ein tyske ungdom då han vart spurd kvifor han hadde så korte dagsetappar. Då svara han: Det er min camino.) Difor  bør det nok heller verte ei av dei kortare vegane, for dei er der dei og. Om det skulle felle på plass med ei vandring i løpet av året.
 

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar