Ei pilegrimsbøn

Det er torsdag morgon og Olsokdag.
I dag skal minnedagen for kongen Olav Haraldson som vart til Heilag Olav feirast i Nidarosdomen, også av dei pilegrimane som har vandra over Dovrefjell for vere tilstades der.
Mi kjære og eg, skal feira Olsok på Brudevolltunet. Ho med rjomegraut og gudsteneste, Eg står over grauten, og er nøgd med gudstenesta.
Dagen er grå med skodde i toppane. Vonar regnet held seg borte frå bygda.

Sidan Olsok er, og i gamal tid var, også ein pilegrimsdag, så skriv eg i dag ned ei gamal pilegrimsbøn. Den får gjelde også for vandringa til Heilag Olav si grav, sjølv om den opphaveleg er for vandringa mot ei anna grav, Heilag Jakob si.

Eg høyrde den beden første gong ved pilegrimsmessa i Le Puy en Valey, seinare i Conques, Cahor og Lectour.
Den er ein fast lekk i pilegrimsmessene langs vegen mot Jakob si grav, så sjølv om eg ikkje har skjøna dei franske orda, så har den vore der også for meg.
Her ein dag fann eg den på verdsveven i engelsk språkdrakt, og her kjem bøna med mi omsetting.



Ei pilegrimsbøn frå det 12.århundre (Codex Calixtinus)

Herre. Du kalla din tenar Abraham ut frå Ur i Kaldea, og var hans vern under alle hans vandringar.
Du leidde ditt folk hebrarane, då dei kryssa øydemarka.
Vern desse dine born, som av kjærleik til ditt Namn, vandrar som pilegrimar til Compostela.
Ver deira fylgje på vegen, lei dei på rett veg når vegar kryssar kvarandre.
Ver deira styrke når kreftene minkar, deira forsvar i farer, deira vern på vegen og deira skugge på varme dagar.
Ver deira lys i mørket og deira trøyst i motløyse.
Hjelp dei å vere uthaldande på deira veg mot målet dei har sett seg, så dei gjennom di rettleiing kan kome trygt fram.
Og at dei då, rikare på nåde og styrke frå deg, kan vende attende til sine heimar, fylte av sann og varig glede.