I den delen av lander der eg er bufast, er fjella ein vesentleg del av livet. Alle deler av våre liv grip dei inn i. Anten det er kvar vi kan reise våre bustadar eller kvar vegane vi skal ferdast på kan gå. Og fortellingane om korleis fjella har gripe inn bygdene sine soger er mange og sterke, sjølv heilt opp i våre dagar. Tapa av menneskeliv er tallause, anten årsaka var jord-, stein- eller snøskred som reiv bort heimar og liv. Eller det var ved alvorlege ulukker på utrygge vegar, eller under vandring i fjella. Men trass i slike soger som vi ber med oss, dei er ein del av oss, desse farlege men du verda så vakre fjella der dei reiser seg over oss.
Og i går, etter at heitaste dagen var over, tok vi oss ein liten vandrartur, mi kjære og eg, inn mellom dei. Og på heimveg såg vi skyene verte farga av den sigande sola, vest i havet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar