Der stod eit bord med eit par benkar ved sida, laga av grove furubord, like utanfor steingarden til den grøne vollen. Der slår vi oss ned, mi kjære og eg, og leitar fram termosane med varm kaffi på, og nisteboks med dei medførde brødskivene i. Her er stilt på støylen, berre vinden ruskar litt i rognen på andre sida steingarden, og det kling litt i saue- og kubjeller frå dei beitande dyra. Då vi gjekk forbi opp mot fjellet for ei stund sidan var det bærplukking på gang i lia ovanfor støylen. No når vi kom attende, er det over. Vi ser ein mann kome frå bekken, berande på ei bøtte med vatn. Han let opp ei dør på eit av dei nyare stølshusa og går inn. Så er det vel matlaging på gang der inne. Kanskje bærplukkarane skal overnatte? Bortanfor steingarden på andre sida av vollen ser vi nokre kvinner går oppover mot fjellet. Dei lyfter hendene og helsar oss to ved bordet. Dei skal vel opp til toppen og registrere seg i turboka der.
Det er eit anna landskap her enn i våre heimegrender. Dei alpine toppene er borte, her er fjella meir avrunda i si form. Mange av dei er høgre, med bratte flog ned mot fjorden under. Men her oppe i dalen mellom fjella rundt, er det mjuke furukledde og lauvskogskledde linjer. Med grøne vollar der støylane ligg, og stille vatn som speglar den skykledde himmelen over. Det er lett å drøyme seg bort i dette rolege landskapet. Annleis på andre sida av fjella vi ser i bakgrunnen, der stuper floget seg mest loddret i fjorden.
Det står ei stor kvige bak deg - seier mi kjære. Ja, eg veit det - svarar eg - ho var nettopp bort i nakken min for snuse på meg, Ville vel vite kva kar eg var. Men ho fann meg ikkje verdt nærare kjennskap for ho held fram med roleg beiting inn opninga i steingarden og attende til vollen. Ikkje lenge etter ringlar det i saubjeller når saueflokken kjem på vitjing for å finne ut kven vi er. Bjellesauen tek nærkontakt medan resten held seg på litt meir ærbødig avstand, men etter litt snusing, spring dei også vidare inn på vollen. Dei stansar ved ein bergknatt som stikk opp av graset, og vert opptekne ved den. Kanskje det vert lagt ut salt til dei der?
I fjella syd for fjorden ser vi at det byrjar å tjukne til for regn. Kva veg dreg det? Kjem det hitover tru, eller dreg det vidare vestover fjella? Kanskje det best å byrje på vegen ned til bygda att så vi slepp å bli våte. Tome termosar og matbokser kjem i sekken, og snart forlet vi støylen og byrjar på stien ned mellom tjukke furuleggar og bærlyng.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar