"Jeg velger meg april", song Bjørnstjerne Bjørnson. Og visst er våren flott når naturen igjen vaknar av vinterdvalen. Når skog og mark endå ein gong grønkast, og naturen vert oversådd av blomar. Men han er ikkje verst i fargeprakt hausten heller, sjølv om naturen då førebur seg på ein ny vinterdvale. Våren har ein kjøleg grøntone som grunnfarge, medan hausten har ein varm fargetone i botnen. Gult, raudt og brunt. Endå har vi ikkje sett så mykje av han her i bygda. Då vi var i Sogn for nokre dagar sidan såg eg at der vart han komen lenger. Men i godværet siste dagane har eg sett at han er på veg også her. Bjørka har byrja å få gule blad, og oppe i fjella ser eg at haustfargane byrjar dukke opp. Kanskje der er ein baktanke med det. Den at vi treng noko å varme oss på før alt vert vinter med kvitt og grått som grunntone?
I grunnen er vi heldige her i landet som har våre fire ulike årstider med kvart sitt særpreg. Det gjer dagane spanande og vekslande. Det er få år som er like, og dette siste året har vore av dei skjeldne med mykje godvær på mine kantar av landet. Og det er det berre å takke for.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar