Og som alltid på førehand; det store spørsmålet: Korleis vert været?
Vert det kaldt eller varmt?
Vert det sol eller regn?
Eller noko midt i mellom.
I år vart det noko midt i mellom. Høveleg mildt, med både sol og regn.
Og heldigvis: det beste været var når barnetoget gjekk.
Og verst var det i tida mellom toga.
Men folketoget fekk det og nokonlunde, om ikkje like godt som barnetoget.
Og så, på sein ettermiddag, opnar regnskyene seg igjen, og sola bryt på ny fram. Og då ser vi at dei høgste fjelltoppane har fått ei krune av nysnø.
Slik er 17.maidagen sine fargar, raudt, kvitt og blått som flagget, med ein grøn farge frå nysprotte gras og lauv i botnen.
Og då er mi kjære og eg, klare til å feire sonen. Som for ein del år sidan, ein solvarm 17.mai, fann tida inne til å forlate mors trygge mage for å byrje på eit liv i verda utanfor.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar