Vår eldste dotter og to av hennar born vitjar oss no nokre dagar i haustferien, og ho hadde lyst på ein tur fram på sætra i Skorgedalen, og då slo eg lag med henne. Det var ikkje så mange solstreifa denne dagen, og godt var kanskje det, for meg. Eg vart både sveitt og tungpusta opp motene til Leitet, der dalen opnar seg framover, og det vert lettare å gå. Det har vore lagt ned ein del arbeid på stien av ein kvan sidan sist eg var i dalen. Framme på myra var der komne steinar i stien, og det gjorde det enklare å kome over dei blaute strekningane. Vel framme på setra bles nordavinden kald, så det varde ikkje lenge før vi vende nasen heimover dalen att. Mellom gulnande tre og mangefarga lyng. Og då møtte vi min eldste bror. Han var i dalen for tredje gong i år. For meg sjølv er det år sidan sist eg var der. Eg har visst noko å strekke meg etter, skal eg ha same forma som han når eg når hans noverande alder om nokre år..
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar