du veit om eg sit eller står,
på lang avstand kjenner du mine tankar.
Om eg går eller ligg, ser du det,
du kjenner alle mine vegar.
Før eg har eit ord på tunga, Herre,
kjenner du det fullt ut.
Orda ovanfor er tilskrevne kong David, og er såleis eldegamle. Men eg kjenner det ikkje slik.
Dei kjennest gjeldande for meg og, i år 2012.
Og korleis opplever eg dei?
Skremande?
Kontrolerande?
Det er kanskje ikkje så reint få som opplever dei slik. Dei ynskjer ikkje ein Gud som veit alt om dei.
Eg opplever det frigjerande at Gud veit alt om meg, kjenner meg fullt ut. Eg kjenner at det set meg fri.
Det trur eg og at kong David opplevde, når han held fram:
Bakfrå og framanfrå omgjev du meg,
du har lagt di hand på meg.
Det er eit under eg ikkje skjønar,
det er så høgt at eg ikkje kan fatte det.
Det er ikje eit trugmål, men ein rikdom, ei velsining og ein nåde i å vere omgitt av Gud på alle kantar gjennom livet.
God helg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar