Eg let meg overtale til slutt, og no er det til tider eit yrande liv av flaksane venger ute. Av kjøtmeis, blåmeis og spettmeis, Sporven kjem i flokk og fylgje og raudstrupen min er og komen på plass, han held seg helst nede på fjølene og plukker opp av det som hamnar der. Ein nykomar i laget har eg og fått. Ein gjerdesmett hoppar og rundt med vølet rett til værs. Og så er det kongen i laget som trippar forbi i vona om kanskje det er råd å finne eit kvart.
Eg tykkjer det triveleg å sjå dei der utanfor glaset, og då får eg finne meg i at dei etterlet meg jobben med å ordne opp etter dei. For det står ikkje til å nekte at dei etterlet seg litt rot.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar