Det finst ei jord

Eg visste at Jon Fosse skreiv skodespel og romanar, men at han og skreiv vers var ukjent for meg , og at han endå til har ein salme i salmeboka vekte mi nyfikne på den delen av hans litterere verd.

Det var fleire enn eg som hadde oppdaga salmen, og i eit lag eg var i, vart det drøfta kvar ein skulle plassere den. Var det ein gravferdssalme, eller var det ein kveldssalme som den stod under i salmeboka? Kanskje det kjem litt an på korleis kvar enkelt les den ?

Eg kan lese den som ein kveldssalme, kanskje og som ein gravferdssalme, men samstundes tykkjer eg at den tendrar mykje mot det kristne håpet.

Det finst ei jord som opnar opp 

sitt djup av svarte natt, 

og løyner både sjel og kropp 

til ingenting er att.

Det finst ei natt som møter deg 

og tek deg mjukt imot, 

og let deg kvila æveleg, 

di hand, di sjel, din fot.

Det finst frå Gud i alt som er, 

i jord og nattevrimmel, 

di sjel er hans, du er han verd, 

du lyser fram hans himmel.