Varm morgon.

Så er eg heime i utestolen min igjen, i sola, etter eit par kilometer,  med ikkje så rask gange lenger,  etter allmannavegen. Eg burde byrja før for det vart i varmaste laget til høgre sola steig. Burde kanskje lete skjorte og olabbuksa vore heime. Det hadde vore nok med shorts og sandalar kom eg til etter kvart. Mindre kan ein vel ikkje nytte i bebygde strok.

Eg fekk eit snapbilde frå mi eldste dotter på morgonkvisten før gåturen  i dag, 

Eit bilde som synte morgonen der ho var då sola var i ferd med å bryte i gjennom skoddeflaka mellom fjella. Det lokka fram nokre tonar og ord som ikkje ville forlate meg der eg gjekk. Det hender stundom det. Ein song som ofte fylgde meg i vakre morgonstunder etter pilegrimsvegen mot Santiago de Compostela.

Takk for lånet dotter.

Morning has broken like the first morning, blackbird has spoken like the first bird. Praise for the singing, praise for the morning, praise for them, springing fresh from the Word!

Skapelsens morgen, solen og vinden stryker din nåde mykt mot mitt kinn. Takk, Gud for marken, skogen og gresset. Nyfødt er jorden, dagen er min.