Baklås

Ei dør som har gått i baklås er ikkje alltid lett å få opp att. Det må gjerne litt arbeid til. I verste fall må det ruteknusing til for å kome inn bak døra.
På nokre nettstader eg stundom er innom, kan eg av og til sjå ord og utsegner frå personar som har standpunkt som kan tyde på att deira dør har gått i baklås. Det gjeld både på trua sitt område og i politikken. Er det fordomar ein kaller det? Eller er det fastlåste meiningar som ikkje let seg endre sjølv om livet fortel noko anna.
Eg har nok sjølv hatt ein del av slike fastlåste meiningar opp gjennom åra, Det var andre sine fortellingar som forma dei i eit ungt og uerfare sinn. Men i møte med menneske med andre synsmåtar eg sjølv hadde, måtte eg ta mine standpunkt opp til ny vurdering. Resultatet har ofte vorte at eg måtte erkjenne at mitt standpunkt var basert på fordomar. Det kan smerte å oppdage slikt, men det har gjort meg romslegare med åra (vonar eg). Det kan nok vere lettare å leve med eit ferdig sett av klare svar på mellom-menneskelege spørsmål, både innanfor  trua og politikken sine område av livet. Då treng ein ikkje å bry seg så mykje om å gå nærare inn i spørsmåla. For då kunne ein kome til å finne at der er ikkje noko som heiter klare og enkle svar, men at der kan vere mange svar, avhengig av kva side ein ser spørsmålet frå. Der er mange gråtonar i fargeskalen frå svart til kvitt.
Kvifor desse orda? Dei er vel ein respons på kva eg les på ei debattside på verdsveven. Det gjeld både i spørsmåla om tru - ikkje tru, og dei mange store og viktige spørsmåla innan for dei politiske områda. Både her heime og ute i den store verda.