Cruz de Ferro

Det er enno mørkt då vi forlet hospitset i Foncebadon, men i aust lyser det frå den komande dagen. Denne dagen skal vi over passhøgda der Cruz de Ferro - jarnkrossen- står. Passhøgda er på 1531 m.o.h., så er det litt ned att før ei ny høgd på 1532 m. Deretter går stien bratt ned til Molinaseca på 600m. Og dit er det knapt 22 km å gå.


Det siste vi ser i Foncebadon er ruinane av hospitset som munken Gaucelmo grunnla i 1103. I dag er det berre litt av kyrkjeveggen att, innanfor murane som omgav det.

Og høgt oppe ligg nymånen på skrå.

Og bak oss, i morgonskodda , strekkjer landet seg austover og nedover mot Astorga og Leon.

Etter kvart som vi stig oppover lia, kjem vi og inn i skodda, og når vi er oppe på passhøgda, opnar åsen seg framover mot Cruz de Ferro røysa.

,Ja, for det er ei røys av stein, og oppe på røysa står ein stor påle med eit lite jarnkross på toppen. Men dette er ikkje noko nymotens påfunn. Det har gamle røter.

Det var keltarane som byrja å kaste opp røyser av stein på høge fjellpass for å markere stadane. Romarane heldt fram med skikken. Og då Gaucelmo bygde sitt herberge, sette han opp ei påle med ein liten jarnkross på toppen, i røysa som var der, og kristna den heidne staden.   Den opphavelege krossen er komen på museum i Astorga, men framleis legg pilegrimane stein på røysa. Vel ikkje berre det. Alt mogeleg anna rask også. Søppel vil eg kalle det. For noko sidan tok det offentlege i bruk gravemaskin for å fjerne rasket, men det er likevel mange som ikkje greiser seg med å legge att stein. Desverre.

På vestsida av passet opnar fjella i Bierzo-regionen seg under skoddeflaka, men sola lyser alt opp fjella lenger vest.
Bierzoregionen er den siste i Leonprovinsen, før vi kjem inn i Galisiaprovinsen, men det ligg framleis eit par dagar , og eit nytt fjell, fram i tid.