Det er ikkje mange vekene sidan eg fylgde mi kjære kone til grava, og no sit eg ved min eldste bror sitt sjukelege etter eit tragisk uhell og veit at eg om ikkje lenge og må fylgje han til hans siste kvilestad på kyrkjegarden. Då er det kanskje ikkje så underleg at Kingo sine ord stendig tonar igjen hjå meg.
Sorgen og gleden de vandrer til hope, lukke og ulukke gange på rad. Medgang og motgang hinanen anrope. Solskin og skyer de følges og ad. Jorderiks guld er prektig muld, himlen er ene av salighet full.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar