Etter gudstenesta,

Sundag ettermiddag. Været er ikkje det verste, nokre grå veggar av regn her og der i fjella rundt om, men til å leve med. Sjølv slappar eg av innandørs, vel heime att etter gudstenesta. Det vert vel litt enkel varm mat etter kvart. Vi to er ikkje så kravstore i matvegen, heller ikkje på ein sundag. Det treng ikkje kome steik med ymse grønsaker attåt på bordet, for at denne skrivaren skal vere meir enn nøgd. Og i dag var det mi kjære som var ansvarleg for kyrkjekaffien, med litt hjelp av sin make, så då er det lov å roe seg litt etterpå vidare utover dagen. I dag fekk vi ei gudsteneste  som ikkje fylgde skjemaet heilt ut, men kvifor treng kvar gudsteneste gjere det? Årsaka var at soknepresten var forhindra, og vikaren fekk berre nokre timar til å omrøme seg på før klokka var der. Det gjekk bra, og kvifor skulle det ikkje det. To små jenter vart døypte, og nattverdmåltidet vart forretta, så ingen hadde nokon grunn til å klage. Det største brotet vart at preika, i form av mange og vel gjennomtenkte ord ikkje kom, i staden fekk vi lyde til gitarspel og song. Ein song av Jonny Cash som gudstenesteleiaren hadde sett om til nynorsk, "The miracle man  from Galilee".  Og som eg har sagt så mang ein gong. Ordet er sterkt nok i seg sjølv, det toler å stå åleine utan dei mange "kloke" orda attåt. Takk til Sindre Løvik for tenesta som gudstenesteleiar i Ørsta kyrkje i dag.