Hurra!

Med blå himmel mellom skyene kom dagen. Vår nasjonale festdag, 17.mai. Dagen då vår grunnlov var vedteken i 1814, men sjølvstendet vårt kom ikkje før i 1905. I mellomtida var vi i union med Sverige. I år feirar vi og at verdskrigen enda for 70 år sidan, og landet atter vart fritt frå den tyske okupasjonsmakta etter fem lange år. Og med vindstille, sol og ein brukbar temperatur kunne feiringa ta til med festkledde barn togande gjennom gatene til flott korpsmusikk, medan gatene var omkransa av feststemde sambygdingar. Dagen som er våren  sitt høgdepunkt. Og betre kunne den ikkje verte, blå himmel, snøkledde fjell, grøne lider og blømande frukttre. Og med vårt raudt, blått og kvite flagg på alle flaggstenger og i mange, både store og små hender. Kvinnebunadane aukar i variasjon for kvart år, og no byrjar det å verte fleire menn med bunad også. Min kom ikkje så langt at eg fekk ta den i bruk, og no er den for liten for meg. Men eit av barnebarna skal ta over den. Han manglar berre ei skjorte og knestrømper, så kanskje får eg sjå han i den om eit år. Her i heimen feirar mi kjære og eg  i tillegg at for 37 år sidan fekk våre tre døtre ein bror.  Hipp, hipp, hurra for dagen.