Eg var i ferd med å tru på vår for ei veke sidan, men den gong ei. Sist søndag kom snøen igjen og la si kvite dyne over alt som minte om vår. Men det var i går, i dag skein sola frå klår blå himmel og det lokka meg ut å gå. Den halve mila vart det, ut til Skorgeelva og heim att. Eg må nytte dei dagane det ikkje er nedbør til å gå sjølv om motbakkane på vegen tek på pusten. Då får lungene mine verkeleg prøve seg så det høyrest slik som eg pesar. Men vonleg så gjer det meg godt.
I Skorgeelva har einkvan vore der med sag, så no når trea er borte kjem både elva og kvernhusa betre fram. I eit av dei sat min far ei sein kveldstund under krigen og mol mjøl av kornet han hadde med. Mjøl til henne som var heime med oss borna. Mjøl som skulle verte til brød på bordet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar