Det var ei tid då ikkje kvar og ein kunne lese sjølv, difor var den vanlege mann og kvinne avhengig av prestane si utlegging av Bibelen sine fortellingar. At det ofte vart gjort på latin, gjorde det ikkje enklare for kyrkjelyden å få med seg kva Ordet sa.
Men så kom det noko i kyrkjene som eg kallar folket sin billedbibel. Noko som gjorde at dei også gjennom augene fekk lære kva Ordet fortalde.
På dei store kyrkjene lenger sør har eg sett den billedbibelen både ute og inne i kyrkjene, både som billedhoggararbeid og som måleri.
Her heime var dei gamle kyrkjene og meir dekorerte med billete enn våre kyrkjer er i dag.
I den gamle stavkyrkje i mi bygd var veggborda måla med bibelske skikkelsar, Det kom fram i lyset då Velle gamle skule brann, for der hadde dei nytta gamal kyrkjemateriale då dei bygde den.
Men enno er her kyrkjer her heime der den gamle kyrkjekunsten framleis er tilstades.
Denne billedfrisa frå kortaket i Ål kyrkje, opphaveleg frå gamle Ål kyrkje, fortel Maria si soge. Frå Engelen Gabriel som vitjar henne, Maria si vitjing hjå Elisabet, Jesus sin fødsel i Betlehem og vismennene som kjem med sine gåver.
Kanskje det snart er på tida i vi i kyrkjene tek fram at denne tradisjonen, no når kunnskapen om Bibelen sine fortellingar minkar ute i folket?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar